مریدی از مریدان خاصه , از زوزه خروس تا بوق السگ به جهد و کوشش مشغول بودی.چاشت را به 2 کمچه کشک قناعت کردی و تا افطار به یک لقمه نان جوین رضایت دادی.و بدین نمط ماتحت خویش را بس مدبر بودی و بر این ناگشوده گی ماتحت بس غیور.یاران از وی پرسیدندی که با این ماتحت سخت-تنگ-نگه داشته غایط کردن که خود محل مناقشه است! لیک باید تو را وردی باشد ورنه که را توان این همه حمیت است؟
مرید ضمن تقبیح حلول ماه صیام عرضه داشتی:
شیخ دایدای جوینی را وردی بود و من دائم الذکر این وردم!
"درد کشیدن اجباری است اما زجر کشیدن اختیاری"
web 2.0
0 شطح الفحول::
ارسال یک نظر