دشت تشنه ی تفتیده
باران را به ناله ای از آسمان استغاثه می کند
و کلاغان رسولان این نجوایند
شیخ پس از سرایش این شعر،برای رفاه حال مدعوین عروسی،تا یک هفته دست به آب نرفت
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
من در خانه خویش نشسته ام و در هیچ چیز از هیچ کس پیروی نمی کنم.و به ریش استادانی که نمی توانند به خود بخندند پوزخند می زنم
0 شطح الفحول::
ارسال یک نظر